Panay ang lingon, puno ng kaba ang dibdib at nababalot ng takot ang buong pagkatao na binagtas ng marungis na dalaga ang katahimikan ng madilim na gabi.
Mula sa kung saan ay naririnig niya ang ingay ng mga insekto, ang nakakatakot na alulong ng aso sa di kalayuan at hindi mawaring mga ingay o bulungan na hindi mapangalanan ang direksyong pinanggagalingan.
Hindi rin mawala sa kanya ang pakiramdam na may mga pares ng matang nagmamasid mula sa kung saan, mula sa kadiliman.
Sandali siyang huminto sa pagtakbo para magpahinga. Pakiramdam niya ay sasabog na ang kanyang baga dahil sa kakapusan ng hininga. Napayuko siya, nakatukod ang dalawang kamay sa magkabilang tuhod at halos bibigay na ang katawan dahil sa pagod.
Hindi ka puwedeng magpahinga, hindi ka puwedeng huminto dahil mahuhuli ka na naman niya.
Mabilis siyang napadilat nang marinig ang tinig sa kanyang isip.
Tumayo na siya at muling nagsimula sa pagtakbo. Hindi niya alam kung sino ang taong nagkukulong sa kanya sa bahay na iyon. Basta ang tanging alam niya ay delikado siya, kailangan niyang umalis at kailangan niyang mabawi ang ninakaw niyang kalayaan.
Nakarinig siya ng kaluskos, ng papalakas na tunog ng makina ng isang sasakyan.
na siya ng taong tinatakasan niya. Ikukulong na naman si
gtakbo. Hindi siya puwedeng maabutan doon, hindi siya p
na siyang nawawalan ng lakas at pinapanawan ng
na siyan
kas na busina ang sumalubong sa kanya. Nakakabulag d
na siyan
uko na
a maruming kalsada. Tuluyan nang
nya. Sa nanghihinang katawan, at hindi na halos maidilat na mga ma
. “Patayin mo na lang ako,” sambi
sang lalaki habang ang isa ay y
“Lun
nig na iyon. Parang hinaplos ang puso niya nang m
“Lun
ang nagpagapi sa pagod